Diyeceğim fakat kime, neye ibret olacak?
Türkan Saylan ın aşk mektupları gittiyse, kendi olmayan aşk mektuplarım gitmiş gibi üzüleceğim.Ayağa kalkmakta zorlanan güzel ve güçlü kadının misyonerliğini, Türklüğünü sorgularken Ergenekoncular geliverdi.Sende öylesin madam diye! Nacizane fikrim, Türkiye de Türklerin azınlık olduğudur.Yani, lazı, çerkezi, kürdü.muhacırı-:)-, arnavutu vs.. derken, ısrarla kendini Türk diye niteleyip "Türk olduğu bile şüpheli bu kadının" diye söze başlayanlara bir tokat yapıştırıp bir sus bakalım demek isterim çokça.Türk dediğimiz kimdir, nasıl olur?Bunun tarifine o kadar ihtiyacım varki..Deli saçmalarından, hoop bir dalga daha geldi Ergenokan dan durumlarından sıkıldım artık.Sivil ya da askeri darbe beklentisine insanları sokan, askerden medet umduran, asalak gibi yaşamasını empoze eden bir anlayış artık canıma yetti!Velakin çaresizim..Gençliğimin baharında-ki son demleri sanırım:)- böyle süper sıradan, sadece aşık olduğu çocuğa kanalize olmuş, genç olduğu için hep aklında serserilik yapmak isteyen biriyim halbuki.Evrensel bir gencim resmen.Fakat canım ülkemde-canım mı dedim?-, bile sarhoş trakya olarak hor görülüyorum, sevdiğim gavur izmir diye..Pınar Selek arkadaşım değil, bende Pınarlaşamıyorum.Türkan Saylan'ı aşk mektupları olduğu için kıskanırken, bir yandanda şu dünyada varlığımın hiç bir işe yaramadığını düşünüyor, keşke diyorum bende bir şey olaydım.Bir şey olmak isterdim.Pınar ve Türkan hanımlar kadar güçlü, muhalif, inandığına körü körüne bağlı.Ben olamadım.Gerçekten şu hayatta inandığım, istediğim hiç birşey olamadım.Olmadan da ölürüm.Uzaktan olmak istediklerime hayranlık duyar, onlarla ilgili bi kaç şey zırvalar, ölür giderim.Bir hakkım vardı, ve bundan başarısız çıktım; çıkacağım yani..
Burs alacak çocuklar için üzgünüm, kendim içinde..
Türkan Saylan değilim, olamayacağım ve aşk mektuplarım yok!!
Müsadenizle, eğer ibret alırsanız kendimi yakacağım!
Sonra Pınar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder